मराठी कविता समूह

प्रेमात कधी पडल्यावर
प्रियसी आणि प्रियकर या दोघांना
या नात्याचा प्रवास कधी
नकळत अचानक
नवरा बायको नात्यामध्ये
रूपांतर होतो

हेच कळत नाही
मग अहो ऐका ना
बोलण्यापासून सुरुवात
त्याचं बोल ना बायको म्हणणं

तसचं वागण
नवरा म्हणून काळजी करणं
बायको म्हणून जीवापाड प्रेम करणं

कित्येक वर्षे कित्येक महिने
लग्न न करता पणं

नवरा बायको म्हणून
नात जपण टिकवण

एकमेकांच्या हातात हात घेऊन
नवरा बायको म्हणून भविष्याची
स्वप्ने पाहत

काही ही झालं
किती अडचण आली तरी चालेल
घरच्यांचा विरोधात जाऊन
लग्न करायचं झालं तरी चालेल पण
तुझ्या सोबत लग्न करणार

मग ती एकवेळेस जीव देईल
पण बायको /नवरा म्हणून
मरेपर्यंत साथ सोडणार नाही
ते वचन त्या शप्पथ

त्यामध्ये
ऐक दिवस आई बापाच
लग्नसाठी दबाव
आमच्या पसंतीचे
नात्यागोत्याच लग्नं
केलं पाहिजे
ती आई बापाची
जीवे मारण्याची धमकी

मग ते सॉरी बोलण
ते रडणं

त्या प्रियकरास सांगणं
मी आई बाबा विरोधात
नाही जाऊ शकत म्हणणं

क्षणात कित्येक वर्षेच
कित्येक महिने नात तोडण

आईबापाच्या मर्जी लग्न करण
आपला संसार नवीन जोडीदार
सोबत करण

मग त्या प्रियकर मात्र
तिचा दुःखात डिप्रेशन जाणं
तरी ही तिच्या आठवणी
दुःख विसरता विसरता येत नाही

म्हणून शेवटी गळ्याला फास
लावून जीव देणं आणि स्वतःच संपविणे

हिचं मनापासून जीवपड प्रियासीला बायको
समजून खरं प्रेम केल्याची किमंत
मोजावी लागते त्या मुलाला

✍🏻 विनायक भिसे, बारामती
Mo.7798150143

हम वह शख्स है
इस प्यार भरी दुनिया में
जो आपके लब्जो से
बेइंतहा मोहब्बत कर बैठे हैं

ये नादान कबखत्त दिल
क्यू अक्सर आपके ही
खयालों में गुम रहता हैं

✍🏻 विनायक भिसे,बारामती
Mo.7798150143

मराठवाडा मुक्ती संग्राम दिनाच्या मनःपूर्वक शुभैच्छा ....

दि.१७.०९.२०२४
!!!!! आजचा षटकार !!!!!
!! मराठवाडा !!

कधी ओला नशिबी तर
कधी चक्क कोरडा असतो
अन् ह्या ना त्या कारणामुळे
सदैव पदरात ओरडा असतो

तरी मराठवाडा कणखर पहा
परिस्तिथी पुढे झुकत नाही
विषय असो कितीही गंभीर
स्वतः कधीच चुकत नाही

रामेश्वर किरडे पाटील
चाटोरीकर

बाप्पा चल निघोची येळ ईली,
अकरा दिस आनंद उत्साह व्हावत हूतो..
आज निघताना पाय जड हुतले,
पण आपलो मुक्काम एव्हढोच हूतो..

होय मूषकराज निघायची तयारी करा,
दर्शनाने आपल्या सारे आनंदित झाले..
भक्तगण माझे जमले इथून तिथून,
सेवा करतो म्हणत राब राब राबले

काय देवा थोडासा राबून सगळ्यांनी रे,
काय काय मागितला तुका काय सांगू..
म्हणतत ना आवळो देवन कोहळो,
ही रीत ह्यांची तुका कशी समजावू..

माहीत नाही का मला मनुष्य प्राणी,
दिलेल्या बुध्दीचा वापर कुठे करावा..
हाती असलेली कला कशी जोपासावी,
याचा जरा ही ह्यांना बोध न व्हावा..

असांदे देवा तू दिलेली बुध्दी वापरतत,
स्मरणात तुझ्या तीच सुबुद्धी व्हावी..
मागितलेल्या मागण्या तू पुऱ्या करतलस,
तरी विश्वप्रार्थनेची त्यांनी कास धरावी..

शुभप्रभाती निरोपाची किरणे उजळली..
शुभेच्छा देताना तुझी मूर्त आठवली..

✍🏻साधे शब्द, विठ्ठल घाडी,मुंबई

*कॉम्रेड सीताराम येचुरी यांना समर्पित*

हा जो देह निस्तेज पडला आहे
त्यानं केलंय स्वतःचं दान
शोध अन् शैक्षणिक उद्देशासाठी

या शरीराच्या
आजूबाजू उभारून
एनॉटमी शिकतील जे

त्यांना माहित असायला हवं की,
प्राण असताना
हे शरीर
भरून राहायचं अक्षय्य ऊर्जेनं

कायम
खेळकर राहिलाय हा चेहरा,
बेरंग ऋतुंमध्ये ही

की,
अतूट प्रतिबद्धता राहिलीय
या शरीराची
गणतांत्रिक सप्नांसाठी

अभ्यासू चिकित्सकानों,
तुम्हाला माहिती हवं की,
याचे जे डोळे आहेत ना
संघर्षाच्या अथक चेतनेने भारलेले होते

अभ्यासू चिकित्सकानों ,
चाकू लावा या शरीराला
पण
जरा आदरानं अन् सन्मानानं
आमच्या काळाच्या
एक महान नेत्यानं
तुम्हाला उजळवण्यासाठी
स्वतःला पेश केलय

- *प्रीती चौधरी*
मराठी अनुवाद- *सुदेश इंगळे*