जितकी कठीण वेदना, तितकाच प्रगल्भ शिक्षक...!!!
वेदना/आघात विनाकारण आपल्या आयुष्यात येत नाही. आपण त्या टाळू किंवा त्यातून सुटू इच्छित असलो तरी, वेदनांमध्ये/आघातांमध्येही धडे असतात, जे आपल्याला वाढ, उपचार आणि परिवर्तनाकडे मार्गदर्शन करतात.
हा एक असा आरसा आहे, जो आपल्याला स्वतःचे असे भाग प्रतिबिंबित करतो, ज्यांवर लक्ष, करुणा आणि बदल आवश्यक आहे.
जेव्हा तुम्ही वेदनांमध्ये असता, तेव्हा त्याचा उद्देश पाहणं जरी कठीण असेल, तरी ते अनुभवा आणि त्यास आपल्यात सामावून घ्या, ते त्याचं शहाणपण प्रकट करू लागतं.
त्या भावनिक, शारीरिक किंवा आध्यात्मिक वेदना असोत, त्यात तुम्हाला काही तरी दर्शवण्याचा एक मार्ग आहे. तुम्हाला काय ठीक करायचं आहे, काय सोडून द्यायचं आहे किंवा काय परिवर्तन करणं आवश्यक आहे, हे दर्शवतं...
हे तुम्हाला सखोल पाहण्यासाठी, स्वतःला अधिक पूर्णपणे समजून घेण्यासाठी आणि तुमच्या सध्याच्या मर्यादांच्या पलीकडे विकसित होण्यास प्रवृत्त करते.
वेदना हा शत्रू नाही - तो मार्गदर्शक आहे.
वेदना कायमस्वरूपी रेंगाळत नाही, परंतु तुम्हाला शिकण्यासाठी आवश्यक असलेले धडे जास्त काळ टिकतात.
एकदाका तुम्हाला धडा समजला की वेदना नैसर्गिकरित्या विरघळते. शक्ती, शहाणपण आणि लवचिकता मागे सोडते.
अनेकदा, जीवनातील सर्वात मोठे परिवर्तन खोल वेदनांच्या कालावधीनंतर येतात.
अस्वस्थता आणि त्रासाला सामोरे जाण्याच्या प्रक्रियेतूनच तुम्ही अधिक मजबूत, अधिक जागरूक आणि तुमच्या खऱ्या आत्म्याशी जुळवून घेता.
प्रत्येक डाग, प्रत्येक आव्हान, तुमच्या सहन करण्याच्या आणि वाढण्याच्या क्षमतेचा दाखला बनतो.
म्हणून, जेव्हा तुम्हाला वाटतं, तुम्ही दुःखात आहात, तेव्हा त्याचा प्रतिकार करण्याऐवजी, स्वतःला विचारा: हे मला काय शिकवण्याचा प्रयत्न करीत आहे?
शिकवलं गेलेल्या धड्याकडे झुका, प्रक्रियेवर विश्वास ठेवा आणि हे जाणून घ्या की एकदा शिकवणी पूर्ण झाल्यावर, वेदना कमी होईल आणि तुम्ही पूर्वीपेक्षा अधिक सामर्थ्यवान बनू शकाल...!!!
- हेमंत महाकाळ
